Aslında üç çocuğum var, iki oğlum ve bir kızım. En büyük oğlum 14 yaşında ve adı Onur. BIS'te 10. sınıfta olacak. Esas olarak bilgisayarlarla ilgileniyor. En küçük oğlum 11 yaşında. Adı Umut ve BIS'te 7.sınıfta olacak. El işçiliği yeteneği çok yüksek olduğundan bazı el sanatlarına ilgi duymaktadır. Lego oyuncakları yapmayı seviyor ve çok yaratıcı.

Ben 44 yaşındayım, çocuklarım ise 14 ve 11 yaşlarında. Yani aramızda kuşak farkı var. Onları benim öğrendiğim şekilde eğitemem. Yeni nesle uyum sağlamam gerekiyor. Teknoloji yeni bir nesli değiştirdi. Oyun oynamayı ve telefonlarıyla oynamayı severler. Dikkatlerini çok uzun süre toplayamazlar. Bu yüzden onları evde eğitip tek bir konuya odaklanmalarını sağlamanın kolay olmadığını biliyorum. Onlarla oynayarak bir konuya odaklanmalarını sağlamaya çalışıyorum. Onlarla mobil oyun veya mini oyun oynarken bir konuyu öğretmeye çalışıyorum. Onlara bir konuyu eğlenceli bir şekilde öğretmeye çalışıyorum çünkü yeni nesil böyle öğreniyor.

Umarım çocuklarım gelecekte kendilerini güvenle ifade edebilirler. Kendilerini ifade etmeliler. Her konuda yaratıcı olmalılar ve düşündükleri her şeyi söyleyebilecek özgüvene sahip olmalılar. Bir diğer beklenti ise çocukların birden fazla kültürü tanımasını sağlamaktır. Çünkü küreselleşen dünyada çok kurumsal ve global şirketlerde çalışıyor olacaklar. Ve eğer onlara çok küçük yaşta bu tür bir eğitim verebilirsek, bunun gelecekte onlara çok faydası olacaktır. Ayrıca umarım gelecek yıl Çince öğrenirler. Çince öğrenmeleri gerekiyor. Artık İngilizce konuşuyorlar ve Çince de öğrenirlerse dünyanın %60'ıyla kolaylıkla iletişim kurabiliyorlar. Bu yüzden gelecek yıl öncelikleri Çince öğrenmek.